Wymawiamy je na ogół tak, jak w języku polskim.
Pewne różnice dotyczą e i o: w niektórych pozycjach e i o na ogół wymawia się w sposób ścieśniony, tak jak w wyrazach polskich sień czy cień. Wymowa ścieśniona obowiązuje na ogół na końcu wyrazu oraz w sytuacji, gdy po e, o stoi pojedyncza spółgłoska, a po niej inna samogłoska (z wyjątkiem jednak pozycji przed j i rr), np. oso, ese.
Ponadto:
| i | w połączeniu z inną samogłoską (ściślej: w tzw. dwugłoskach: ai, ei, oi, ia, ie, io, iu oraz terójgłoskach: iai, uai, uei): na ogół wymawiamy podobnie jak polskie j: aire, seis, fiel, estudiar |
| jednak í (z akcentem) wymawia się zawsze jako i: tranvía, oír, quería | |
| u | po q nie wymawia się; po g nie wymawia się przed e, i |
| w połączeniu z inną samogłoską (ściślej: w tzw. dwugłoskach: au, eu, ou, ua, ue, uo, ui oraz terójgłoskach: uai, uei, uey): na ogół wymawiamy podobnie jak polskie ł: auto, autobús, causa, buey | |
| jednak ú (z akcentem) wymawia się zawsze jako u: ataúd | |
| ü | wymawiamy jako ł |